نه تنها اکثریت این سلاح‌ها بر گرفته شده از سلاح‌های سنتی می‌باشند بلکه عبارت «18 سلاح رزمی» نیز از زمان قدیم مرسوم بوده است. شیوه دیگر تقسیم بندی سلاح ها به شمالی وجنوبی بودن آنها بستگی دارد که اهالی شمال چین از سلاح های بلند وکوتاه استفاده می کنند اما اهالی جنوبی فقط به میله بلند و شمشیر پروانه تاکید دارند.

امروزه سلاح‌های گوناگون بکار رفته در ووشو به 4 دسته تقسیم می‌شوند:

سلاح‌های بلند: بلندتر از قامت انسان اند و با دو دست بکار می روند و شامل: نیزه، چوب، شمشیر پهن بزرگ، نیزه دسته بلند، کوان دائو، چنگال، نیزه سه شاخه وبیل هستند.

سلاح‌های کوتاه: کوتاه تر از قامت انسان اند و با یک دست بکار میروند و شامل: شمشیر پهن، شمشیر باریک، ساتور، چکش، چوب دستی، عصا، خنجر و سپهر هستند.

سلاح‌های نرم یا انعطاف پذیر: از طناب، زنجیر و یا حلقه ها برای درست کردن، سلاح های متصل به هم که می توانند به دور یا نزدیک ضربه وارد کنند ، استفاده می شود. اینها با یک یا هر دو دست استفاده می شوند و شامل : زنجیر نه تکه، سانچکو ، چکش پرنده که عبارتند از 2 گوی آهنی که به دو سر یک زنجیر آهنی متصل شده اند- ایپون، پنجه پرنده و نانچکو.

سلاح‌های دو قلو یا دو تایی: در این مورد یک جفت سلاح وجود دارد که هر یک در یکی از دست‌ها قرار می گیرد و شامل: شمشیر پهن 2 تایی، شمشیر باریک دو تایی، قلاب های دو قلو، عصاهای دو قلو، چماق دسته خمیده دو قلو، نیزه های دو تایی، ساتورهای دو تایی، خنجر دو قلو، خنجرهای دو دو، میله های دو تایی با سر هایی به شکل مشت و تبرزین می‌باشند.

علاوه بر این 4 دسته سلاح های دیگری هم هست که با عنوان سلاح های مخفی و پرنده معرفی می شوند که تسلیحات فرعی محصوب می شدند و به گونه ای هستند که در آستین یا لباس پنهان می شوند مانند: فی دائو( چاقو پرنده)، شو جیان ( شمشیر آستین)، بادبزن و…